پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

عباس کی‌منش، استاد بازنشسته گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، بیستم فروردین از دنیا رفت و بنا وصیتش پیکر او، در اختیار تالار تشریح دانشکده پزشکی قرار گرفت. دکتر عباس کی‌منش متولد تیرماه ١٣١۴ در دیلمان گیلان بود و در ٢٠ فروردین ١۴٠۴ در بندر انزلی درگذشت. او در سال ١٣۴٨ از مدرسه عالی بازرگانی (بعد‌ها دانشگاه علامه طباطبایی) دوره کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را به پایان برد، و در ١٣۵٨ به اخذ کارشناسی ارشد در همین رشته از دانشگاه تهران نائل آمد و در ١٣۶۶ از پایان‌نامه دکتری خود در دانشگاه تهران دفاع کرد و چندی بعد به گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه تهران پیوست. تاریخ ادبیات فارسی، سبک‌شناسی نظم و نثر و متون عرفانی از جمله درس‌هایی بود که سال‌ها تدریس کرد. لازم به توضیح است که در جریان انعکاس خبر درگذشت دکتر عباس کی منش (مشکان)، برخی از رسانه‌ها زندگینامه و آثار او را با زندگینامه و آثار دکتر عباس کی منش (مشفق کاشانی)، یکسان فرض نموده و بشکل ناخواسته اقدام به انعکاس مطالب التقاطی نموده بودند.

سیّد جواد طباطبایی (۲۳ آذر ۱۳۲۴ – ۹ اسفند ۱۴۰۱) استاد دانشگاه و پژوهشگر ایرانیِ فلسفه، تاریخ، حقوق و سیاست ،عضو پیشین هیئت علمی و معاون پژوهشی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و مدیرِ گروه فلسفهٔ مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود.در اندک زمانی بعد از تدریس در دانشکاه، نزد دانشجویان دانشگاه تبریز محبوبیت فراوانی به دست آورد و کلاس‌های درس وی با دانشجویان رشته‌های گوناگون پر می‌شد. محبوبیت طباطبایی به اندازه‌ای رسیده بود که دانشجویان نام او را به عنوان یکی از استادان محبوب به دیوار دانشگاه زده بودند و به دیگر استادان دانشگاه هشدار می‌دادند که سطح خودشان را به اندازهٔ وی برسانند. به گفته حسن منصور، از استادان وقت دانشگاه تبریز، جلسه تأیید علمی طباطبایی برای استخدام به عنوان هیئت علمی، به دلیل نبود افرادی در اندازهٔ علمی طباطبایی، به شکل صوری برگزار و تأیید شد. اما در جریان استخدام رسمی، سنگ‌اندازی‌هایی انجام گرفت و در نهایت با وقوع انقلاب فرهنگی، استخدام او منتفی شد.با بازگشت به پاریس و ملاحظهٔ وقایع انقلاب، او دیدگاه‌هایی را که اشاره به سرقت انقلاب می‌کنند یا عوامل خارجی را دلیل انقلاب می‌دانند، سطحی دانسته و شناخت انقلابیون ایران از آزادی و دموکراسی را «بدوی و ابتدایی» می‌خوانْد. او بر آن بود که انقلاب ایران نمی‌توانست در جهت «تأسیس آزادی» باشد و آن را شکست مشروطه می‌دانست و در نتیجه، ناکامی پروژهٔ تجدد در ایران قلمداد کرد. از نظر وی: «میدان مبارزه برای حصول آزادی و استقرار نهادهای دمکراتیک، یک‌سره دراختیار روشن‌فکران آشفته‌ذهن و توده‌های متوهم قرار گرفت».طباطبایی عضوِ انجمن حکمت و فلسفه می‌شود، ولی در سال ۱۳۶۷ از آنجا اخراج می‌گردد. اخراج دوّمش از دانشکدهٔ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی بود که، به گفتهٔ خودش، به «تحریک چند استاد سخت متوسط الاحوال» بود. او سپس به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران درآمد و معاون پژوهشی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شد. در همان زمان سردبیری نشریهٔ همین دانشکده را به عهده گرفت. او مدتی ممنوع از تدریس و سپس در سال ۱۳۷۴ اخراج شد.اگرچه خودش نمی‌دانست تحت چه عنوانی اخراج شده اما یکی از مسئولان به او می‌گوید که گفته شده طباطبایی لیبرال، لاییک، و ملی‌گرا است و از او می‌خواهد که اعتراضی به این اخراج بکند تا آن را بررسی کنند. در مقابل، طباطبایی می‌گوید که «من همانی هستم که هستم. واقعاً نه می‌دانند لیبرال چیست، نه ملی‌گرا و نه لاییک.پس از اخراج از دانشگاه تهران، طباطبایی به کار پژوهشی خود در مراکز دیگر ادامه داد و با امکاناتی که در پژوهشکده‌های فرانسه، آلمان و آمریکا فراهم آمد پژوهشی دربارهٔ تاریخ اندیشه در ایران را دنبال کرد. در فرانسه عضو مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه شد. در این کشور، با عضویت در هیئت علمی دایرةالمعارف فرانسه، برخی از مدخل‌های آن را تدوین کرد. او از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۵ در مؤسسهٔ مطالعات سیاسی-اقتصادی پرسش به تدریس فلسفه پرداخت. به‌مرور، به‌ویژه در دههٔ نود، تأکید او بر «امر ملی» بیشتر شد. او مدّتی نیز عضو هیئت علمی دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود.جواد طباطبایی برگزیدهٔ جشنوارهٔ فارابی سال ۱۳۹۶ شد و از رئیس‌جمهور ایران لوح تقدیر گرفت.طباطبایی که از سال ۱۳۹۷ برای درمان سرطان در آمریکا زندگی می‌کرد در شامگاه سه‌شنبه ۹ اسفند ۱۴۰۱ در بیمارستان هوگ ارواین ایالت کالیفرنیا روی در نقاب خاک کشید.

صالحی با چنین چارچوب و مسیر فکری و رویکردی و با رای بالای نمایندگان مجلس وزارتش را آغاز کرد و در این مدت ثابت کرده: آقای وزیر فرهنگ، با گروه‌های مختلف مشورت می‌کند، اما در نهایت خودش تصمیم می‌گیرد و فرمان فرهنگ در دولت وفاق ملی را خودش در دست دارد. یعنی خوب و بد انتصابات و کیفیت مدیریت جریان فرهنگی دولت با خود اوست: دکتر سیدعباس صالحی و. باید از آقای صالحی پرسید که عبدالحسین کلانتری با وجود همه انتقادات، چرا به عنوان معاون فرهنگی برگزیده شد؟ ایشان فرزند و داماد کیست؟ آیا این رابطه، اثری بر انتصابات ایشان در دولت سیزدهم و چهاردهم داشته است؟ کارکرد ایشان در دوره معاونت بر وزارت عتف چه بوده است؟ بنظر می‌رسد که صالحی با وجود همه تجارب و پختگی اجرایی، اقدام به ترش و شیرین مدیریتی نموده تا ضمن راضی نگاه داشتن جماعتی خاص، لطمه‌ای بر روند کاری مدیریتی اش وارد نشود.

با وجود برگزاری نشست ۱۰ کمیسیون تخصصی مجلس دوازدهم و تعیین اعضای عادی و هیئت رئیسه این کمیسیون‌ها، نشست ۳ کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و قضایی تشکیل نشد و در این بین کمیسیون فرهنگی حتی نتوانسته است حداقل عضویت (۱۳- ۲۳ نفر) نمایندگان را کسب کند. اولین سوال اینجاست که چه اتفاقی برای تصمیمات کمیسیونی که به حد نصاب نرسیده، رخ می‌دهد؟ در پاسخ باید گفت که از سال ۱۳۹۵ با اضافه کردن یک تبصره به ماده ۴۲ آئین نامه داخلی مجلس، مشکل حل شده است. دیگر سوال قابل طرح این است که چرا چنین وضعیتی برای کمیسیون فرهنگی و بعضا قضایی و اجتماعی مجلس در ادوار ایجاد شده و می‌شود؟

آموزش و پرورش موثر و تمدن ساز، برعکس رسالت ظاهری تعلیم محور خود، باید بشکل همزمان بر دو بعد تعلیم و تربیت (آموزش و پرورش)، تاکید داشته باشد. بخش پرورشی در وزارت آموزش و پرورش در اصطلاح به امور تربیتی مشهور است. حوزه ای که حداکثر کارکرد آن را در اردوی تفریحی و برگزاری مسابقات کتابخانی و تشکیل گروه سرود و نمایش مناسبتی، باید جستجو کرد. حتی برخی از کارشناسان پا را فراتر گذاشته و معتقدند که وزارت آموزش و پرورش ، فاقد توانمندی، نیروی صلاحیددار، محتوا و ساختار مناسب برای اجرای رسالت تربیتی خود است. انتقاداتی که حتی زمزمه انحلال امور تربیتی را در آموزش و پرورش ، سبب شده است. کتر محمدرضا سنگری در این باره معتقد است که انحلال امورتربیتی،فرش قرمز زیرپای۲۰۳۰ است. سوال اینجاست که با این پارادوکس بودن بشکلی ناکارامد و نبودن منجر به قطع بال دوم ، چه باید کرد؟ نه می توان ضرورت وجودی رسالت تربیتی آموزش و پرورش را نادیده گرفت و نه می توان ، در برابر این حجم ناکارآمدی های منجر به بدعملکردی و تخریب ، سکوت نمود.

دولتمند خالف از خوانندگان سرشناس موسیقی تاجیکستان ساعاتی پیش در ۷۴ سالگی درگذشت. از مهم‌ترین آثار او هم می‌توان به «بوم»، «بهار آمد»، «شاه پناهم بده»، «دور مشو» و آثار شاخص دیگر اشاره کرد.

امیربانو کریمی، استاد سرشناس زبان و ادبیات فارسی ، روز یکشنبه در ۹۲ سالگی درگذشت. گلزار مصفا، دختر مرحومه کریمی بیان داشت که مادرش از یک ماه پیش به خاطر آلودگی هوای تهران به ساری رفته بود و در آنجا درگذشت. لازم به توضیح است که امیربانو کریمی در سال ۱۳۱۰ زاده شد و پس از اخذ دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران به تدریس در این دانشگاه پرداخت.خانم کریمی فرزند کریم امیری فیروزکوهی قصیده‌سرای برجسته معاصر، و همسر مظاهر مصفا شاعر و پژوهشگر ادبیات فارسی بود و یکی از فرزندان او علی مصفا بازیگر شناخته‌شده سینمای ایران است .

شایعات ممیزی مجموعه شعر استاد محمدرضا شفیعی کدکنی چنان بالا گرفته و حاشیه ساز شده که همه را به تکاپو انداخته است. بعضی ها می گویند که رستم رستم است و نیاز به آزمون ندارد. برخی دیگر برای اثبات وجود کوتوله خودشان، منم منم و قانون قانون می کنند ( بخوانید انا رجل ) و برخی دیگر هم ، معتقدند که اتفاق خاصی نیفتاده و روند بروکراتیک تعریف شده برای چاپ یک کتاب در حال طی شدن است. یاسر احمدوند معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، می گوید که در جلسه سه‌شنبه ۲۸ آذرماه و پیش از آن‌که «درباره این کتاب در جلسه شورای نظارت بر کتاب بزرگسالان تصمیم‌گیری شود» گفت، «ما اصلاً درباره کیفیت کتاب‌ها نظر نمی‌دهیم و مجوز این کتاب هم مثل سایر کتاب‌های وارده، روند قانونی‌اش را طی می‌کند.».در واکنش به این عمل وزارت ارشاد عباس عبدی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: پس از کدکنی نوبت به مولوی و حافظ و سعدی و ... هم خواهد رسید. همین الان اگر نهج‌البلاغه را بدون انتساب به امام علی برای گرفتن مجوز بدهند، بعید است که مجاز شناخته شود.

ابوالفضل زرویی نصرآباد، متولد ۱۵ اردیبهشت ۱۳۴۸ تهران، شاعر، پژوهشگر و طنزپرداز، کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی می‌باشد. وی از سال ۱۳۶۸ آغاز به کار مطبوعاتی و فرهنگی را با همکاری نشریات: گل آقا، همشهری، جام جم، ایرانیان، انتخاب، زن، مهر، کیهان ورزشی، بانو، جستجو، عروس و... آغاز نمود و با اسم‌های مستعار ملانصرالدین، چغندر میرزا، ننه قمر، کلثوم ننه، آمیز ممتقی، میرزا یحیی و عبدل طنز نوشته است. علاوه بر مطالب طنز در نشریات و روزنامه‌ها، از کتاب‌های ابوالفضل زرویی نصرآباد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: تذکرة المقامات، افسانه‌های امروزی، وقایع‌نامه طنز ایران (همکاری با فریبا فرشادمهر) بامعرفت‌های عالم (کتاب گویای طنز) رفوزه‌ها (مجموعه شعر طنز) حدیث قند (مجموعه مقالات طنزپژوهی) کلاغه به خونه‌ش نرسید (مجموعه افسانه‌های طنز آمیز) «ماه به روایت آه» روایتی از زندگانی و شخصیت عباس بن علی (ع) برگزیده جایزه ادبی کتاب سال عاشورا (۱۳۹۴ خ). خاطرات سر پروفسور حسنعلی‌خان مستوفی، کتاب مستطاب خرپژوهی، یک بغل کاکتوس، صد شعر طنز، اصل مطلب، مجموعه شعر طنز و غیره.

در بخشنامه سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک توصیه شده است که مراکز کودکستان درعین برجسته کردن عناصر هویتی و بومی، بر عناصرهویت بخش ملی و اسلامی به ویژه زمینه سازی، تقویت و تسهیل یادگیری زبان و ادبیات فارسی به عنوان زبان رسمی و وحدت بخش کشور تاکید شود و نیز از آموزش زبان خارجی در این مراکز پرهیز شود.

روزنامه اعتماد اسامی ۱۵۷ اساتید اخراجی در دولت‌های احمدی‌نژاد، روحانی و رئیسی را منتشر کرد.

چه بخواهیم و چه نخواهیم در کمتر از ۱۵سال اینده ، دنیا بشکل فراگیر درگیر در موج چهارم شناخت بشری ( ترکیب علم و دین در معنای تلفیق پارادایمیک) خواهد بود. در چنین شرایطی بجای تقویت و حفظ سرمایه های اجتماعی، شاهد برخوردهای تند و بعضا غیرقابل قبول منجر به اخراج اساتید دانشگاه هستیم. برخوردهایی که شاید بنوعی مصداق اجرایی داشته باشد، اما شکل اجرایی آن مورد تائید نبوده و به پیامدهای منجر به کاهش سرمایه اجتماعی آن، تفکر نشده است. شاید جای داشت با تذکر شفاهی و توبیخ کتبی ، کاهش درصدی از حقوق و محرومیت های یک ترمی و غیره ، با اساتید برخورد شود تا اینکه اقدام به اخراج انها گردد. با بیانی مشفقانه، درخواست تجدید نظر در این رویه را داریم.

دکتر کورش صفوی، استاد بازنشسته گروه زبان‌شناسی دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی دانشگاه علامه‌طباطبائی دار فانی را وداع گفت.

کورش صفوی درباره نظریه زبانشناسی چامسکی می‌گوید: این نظریه مختص زبان انگلیسی است. حتی -بین خودمان بماند- برای انگلیسی هم خوب جواب نمی‌دهد و کارساز نیست وای به حال این‌که بخواهد در زبان فارسی مطرح شود! اعتقاد من این است و من به این‌ها می‌گویم «نظریه آبرو ریز».

رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی از اقدام ابتکاری و نوآورانه بانک تجارت در اجرای پویش «بهاریه» که در نوروز ۱۴۰۲ با محوریت پاسداشت زبان و ادبیات فارسی برگزار شد، تقدیر کرد. پایگاه تحلیلی خبری شعار سال ضمن تبریک متقابل به جناب دکتر حداد و مدیرعامل محترم بانک تجارت، در تعجب است که سیاست‌های یک بام و دو هوای فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای چیست؟ تا جایی که اطلاع داریم، بانک محترم پاسارگاد از حدود پنج سال پیش بصورتی خودجوش و بشدت فراگیر و به شیوه‌های مختلف (ساخت کلیپ، پیام‌های رسانه‌ای در سایت‌ها و پایگاه‌های خبری و فضای مجازی) در این حوزه و موضوع فعالیت می‌کند و حساسیت مدیرعامل محترم بانک به حدی است که بعضا در روند نامه نگاری‌ها نیز سبب تذکر به همکاران و جهت دهی‌های اصلاحی می‌شود. چرا فرهنگستان زبان و ادب فارسی، تاکنون متوجه این حجم اقدامات فرهنگی، ارزشی و ترویجی این بانک محترم نشده است؟

آزمون مرحله غیرمتمرکز بیست و هشتمین دوره المپیاد علمی دانشجویی کشور فردا جمعه، ۱۵ اردیبهشت ماه جاری در مراکز مناطق ۱۰ گانه کشور برگزار می‌شود.

بهرام مقدادی (زاده ۱۳۱۸) مترجم و استاد بازنشسته ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران است. مقدادی در سال ۱۳۱۸ در رشت زاده شد. پس از تحصیلات مقدّماتی به دانشسرای عالی تهران رفت و انگلیسی خواند. سپس با بورسیه دولت ایران به دانشگاه کلمبیا رفت و پس از شاگردی استادانی چون لیونل تریلینگ و رابرت بون در سال ۱۹۶۹ میلادی با رساله‌ای دربارهٔ رابرت گریوز دکتری در انگلیسی گرفت. او پس از بازگشت به ایران به توصیهٔ بدیع‌الزّمان فروزانفر استادی در دانشگاه تهران را آغاز کرد و تا میانه‌های دههٔ ۱۳۸۰ خورشیدی بدین کار ادامه داد. مقدادی سالیانی را نیز به تدریس ادبیات تطبیقی در دانشگاه‌های آمریکا گذرانده‌است.[۱] یکی از مهمترین آثار او کتاب فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی از افلاطون تا عصر حاضر است که به منتقدان برجسته و تئوری‌ها و تاریخچه نقد ادبی جهان می‌پردازد. مقدمه مقدادی بر مکبث شکسپیر هم از دیگر نوشته‌های اوست. از مقالات پرتعداد او به دو زبان فارسی و انگلیسی می‌توان به محتوای فلسفی نمایشنامه‌های هارولد پینتر و نقد جامعه شناختی گروه محکومین کافکا و Quest for truth in works of Franz Kafka اشاره کرد.بهرام مقدادی، در نهم اردیبهشت ماه 1402 در ۸۴ سالگی از دنیا رفت.

نشست هم اندیشی اصحاب رسانه و فرهنگ، هنر و رسانه با حضور هنرمندان و مسئولان میراث‌فرهنگی برگزار شد. و نکته وزه نظرات کارشناسان در حوزه میراث فرهنگی، چالش ها و فرصت سوزی ها و همچنین فرصتهای پیش رو مطرح شد. و مسئله اساسی این بود که چاره‌ای جز ایجاد تغییر در حکمرانی فرهنگ نداریم و نیازمند تکمیل و قوی کردن حوزه کارشناسی وزارتخانه میراث‌فرهنگی هستیم.

امیربانو کریمی از استادان بنام و بازنشسته ادبیات فارسی دانشگاه تهران، متخصص در سبک هندی و صائب شناسی، همکار و همسر استاد «مظاهر مصفا»؛ نخستین فرزند «مرحوم سیّدالشعرا امیری فیروزکوهی» قصیده‌سرای نامدار معاصر است. او به حکم «خذ العلم من افواه الرجال» با شاعران، نویسندگان، علما و هنرمندانی که به منزل‌شان رفت و آمد داشتند آشنا و به این حوزه علاقه‌مند شد و از همین روی از نویسندگانی است که بیشتر در متون کلاسیک چه نظم و چه نثر به پژوهش پرداخته است و در چهارمین همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار زبان و ادبیات فارسی برگزیده شد. گفتگویی با این بانوی ادیب و فرهیخته انجام شده است. آن‌چه در پی می‌آید حاصل این گفت‌وگوی صمیمانه است.

محمد مهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی طی حکمی وجیهه سامانی را به عنوان دبیر علمی پانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل‌احمد منصوب کرد. وجیهه سامانی دانش‌آموخته زبان و ادبیات فارسی و نویسنده آثاری، چون «خواب باران»، «آن مرد با باران می‌آید»، «بادبادک‌ها»، «عروس آسمان»، «تو را من چشم در راهم» و... است.